«Θεέ μου μη μου δώσεις αυτά που μπορώ να αντέξω!»…
Θυμάμαι ήμουν παιδί όταν το έλεγε η γιαγιά μου κι αναρωτιόμουν αν ο άνθρωπος είναι στ’ αλήθεια τόσο δυνατός! Τα χρόνια πέρασαν και με ρωτούν άλλοι άνθρωποι πλέον πότε άραγε να βρίσκει κάποιος τη δύναμη να αντέξει;
Πότε βρίσκει το κουράγιο να σφίξει τα δόντια, να ματώνει τα νύχια του στη γροθιά του προκειμένου να συνεχίσει; Να πει «ΟΧΙ» δεν θα με νικήσεις; Και δεν μιλάμε για μια συγκεκριμένη νίκη. Μιλάμε για τη δύναμη που πηγάζει από μέσα μας. Αναφέρομαι στη κινητήριο δύναμη που προκύπτει εκ των έσω. Από εμάς τους ίδιους. Από τον εαυτόν μας. Πρώτα απ όλα. Πάνω από όλα. Σύμμαχος ή εχθρός ο εαυτός μας όμως; Αυτό κι αν είναι θέμα!
Αναφέρομαι στη δύναμη που ξέρει να διαπερνά εμάς και όλους όσοι έχουμε στο πλευρό μας. Τη δύναμη που εκπέμπουμε και μεταδίδουμε γύρω μας. Αυτή την τόσο διακριτική και αθόρυβη που κάνει τους άλλους να σου λένε: «Μπράβο σου! Εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω!». Για όλους όσοι τη κουβαλάνε μέσα τους δεν είναι κάτι σημαντικό, γιατί δεν το βλέπουν έτσι.
Η δύναμη που έχουμε όλοι μέσα μας είναι …Σειρήνα! Μοιάζει με όμορφη και γοητευτική γυναίκα που κάθεται απέναντί σου, σε κοιτάζει ευθέως στα μάτια υπομονετικά, λέγοντας σου συνέχεια την ιδία φράση μέχρι να την κάνεις πράξη. Σε κάνει να πιστέψεις τα λόγια της έως να την ακολουθήσεις τυφλά.
Θα μπορούσε να είναι και …βόμβα! Νάρκη! Μία έκρηξη που δεν ξέρεις πότε θα γίνει και πότε θα σταματήσει. Δεν σε προειδοποιεί εννοείται, απλά …συμβαίνει, χωρίς να ξέρεις το πως και το γιατί και όταν συμβεί αυτό, είσαι υποχρεωμένος να υπακούσεις στο κάλεσμα της, είτε με το να καταφέρεις να τη σταματήσεις είτε με το να τη δυναμώσεις!
Αυτές οι δύο προοπτικές, πηγάζουν ενεργειακώς ισότιμα από μέσα μας. Απλά ο κάθε άνθρωπος, έχει το δικό του μοναδικό τρόπο να ερμηνεύει, να αναλύει και να εξηγεί τα γεγονότα που του συμβαίνουν. Έτσι είναι η δύναμη του καθενός. Άλλοτε ήσυχη, βουβή και άλλοτε εκρηκτική και θορυβώδης. Ή κρατάς τα ηνία ή την αφήνεις ανεξέλεγκτη.
Ας αναφέρω όμως την Ανώτερη Δύναμη, είναι συγκεκριμένη και συνδυάζει όλα όσα προανέφερα! Με αυτήν κατορθώνεις να αλλάξεις και το Κάρμα σου. Με τη Δύναμη της Αγάπης!
Πόση δύναμη μπορεί να βρει ένας άνθρωπος όταν βιώνει την σαδιστικά αργή και βασανιστική έννοια της απώλειας; Είτε αυτή είναι ερωτική, φιλική, οικογενειακή. Γιατί δεν αγαπάμε δυνατά μόνο όταν ερωτευόμαστε, αλλά και όταν οι άλλοι, είτε ανήκουν στον φιλικό μας κύκλο είτε στα μέλη που αποτελούν την οικογένεια μας, μας κάνουν να νιώθουμε έντονα συναισθήματα. Μας τα προκαλούν! Μας διεγείρουν και τους 2 μαγνήτες μας: του μυαλού μας και του εγκεφάλου μας!
Μας γεμίζουν το άδειο μπουκαλάκι της καρδιάς μας με χαρά, λύπη, άγχος, ευχαρίστηση, επιτυχία, στήριξη, βοήθεια, κατανόηση, ευτυχία. Πάνω απ όλα αποδοχή, χωρίς να περιμένουν να γεμίσεις και εσύ το δικό τους μπουκαλάκι. Τους δικούς τους μαγνήτες! Τότε σου μαθαίνουν την πραγματική έννοια της αγάπης. Όταν όμως φτάσει η στιγμή του αποχαιρετισμού είτε αυτός ονομάζεται χωρισμός, είτε θάνατος μόνο ένα πράγμα κυριαρχεί: Η δική σου, εσωτερική δύναμη. Αυτή που εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή ακροβατεί σε ένα σχοινί και ξέρει ότι δεν πρέπει να χάσει την ισορροπία της γιατί πρέπει να σε κρατήσει ζωντανό μέχρι το τέλος της δοκιμασίας που έχεις κληθεί να βγάλεις εις πέρας. Μόνο εκείνη είναι τόσο καταλυτική! Σε πολιορκεί. Σε καταλαμβάνει. Σε κυριεύει. Εκείνη την ώρα σε βοηθάει να ορθώσεις το ηθικό σου ανάστημα. Να σηκώσεις το κεφάλι και να πεις: «Είμαι πιο δυνατή, πιο δυνατός από εσένα που προσπαθείς να με γονατίσεις».
Ναι πολλές φορές τα καταφέρνει. Με τον δικό της μυστηριώδη και τόσο θαυμαστό τρόπο. Σε κάνει να περπατήσεις μέχρι την άλλη άκρη του σχοινιού και να βγεις νικητής. Δεν έχει σημασία το τι θα περάσεις μέχρι να τα καταφέρεις αλλά το αποτέλεσμα. Η κατάληξη. Αυτή τη δύναμη λοιπόν, πρέπει να βρούμε όλοι μας. Μέσα μας. Στο ναό της ψυχής μας και του κορμιού μας. Αυτή που μας ουρλιάζει καθημερινά και εμείς την εμποδίζουμε, την πνίγουμε πιάνοντας …. Πάτο!
Ο Πνευματικός μου πατέρας Δημήτριος συνηθίζει να λέει: «Το κουράγιο δίνει τα φτερά και δυναμώνει την ελπίδα. Η Πίστη τότε ατσαλώνεται γίνεται ορμή και σε οδηγεί στη νίκη!»
Εγώ πάλι θα σας πω: «Άλλοι τολμούν και άλλοι δεν ξέρουν πως μπορούν να τολμήσουν!» …
Η επιλογή είναι μόνο δική σας!!!…
