Σε κοιτώ και μες τα μάτια σου, τον δικό σου καθρέφτη ψυχής, βλέπω την ψυχή μου. Σε παρατηρώ όταν δεν με βλέπεις κι έτσι αυθόρμητα συνειδητοποιώ πως βλέπω …εμένα!
Σε κοιτώ και στη συμπεριφορά σου αναγνωρίζω επιμέρους στοιχεία του χαρακτήρα μου αλλά και της δικής μου συμπεριφοράς, που δε θέλω να παραδεχτώ…
Μέσα στις λέξεις σου, τις φράσεις σου και τον τρόπο έκφρασής σου ανακαλύπτω τις δικές μου κρυμμένες ιδέες, αυτές που έχω φυλάξει καλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου κι αυτό γιατί δεν τόλμησα να φέρω μπροστά τους το Λευκό Φως της ψυχής μου.
Σε κοιτώ και στον τρόπο που βαδίζεις, αναγνωρίζω το δικό μου λεβέντικο βήμα και ηθικό ανάστημα.
Σε κοιτώ και βλέπω τον απόλυτο εγωισμό… Άραγε κι εγώ τέτοιο δείγμα γραφής σου δίνω; Διότι ο εγωισμός πληγώνει κάθε φορά. Είπαμε να τον πολεμούμε τον εγωισμό, το υποσχεθήκαμε κι οι δυο μας στον εαυτό μας. Δεν τον θέλουμε αν θέλουμε να εξελιχθούμε ανθρώπινα, ενεργειακά, πνευματικά. Σε κοιτώ και βλέπω στα μάτια σου τον σεβασμό, την εκτίμηση, τον θαυμασμό γι’ αυτό που είμαι…
Σε κοιτώ και βλέπω στα μάτια σου την ελπίδα. Τα μάτια σου είναι το λιμάνι μου. Η ενεργειακή μου γεννήτρια για να παίρνω χαρά, δύναμη, κουράγιο, αισιοδοξία, θετική ενέργεια…
Οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν, εκείνοι με τους οποίους συνάπτουμε σχέσεις ερωτικές, φιλικές, επαγγελματικές, γίνονται σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, καθημερινά ο καθρέφτης μας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι οι άνθρωποι που δεν ήρθαν καθόλου τυχαία στη ζωή μας –τίποτα άλλωστε δεν γίνεται τυχαία όπως λέει κι ο Πυθαγόρας– για να καθρεφτίζουν κομμάτια του εαυτού μας, που χρειάζεται να τα αναγνωρίσουμε, να τα επεξεργαστούμε, να τα δουλέψουμε προκειμένου να βελτιωθούμε και να εξελιχθούμε.
Αυτό που χρειάζεται να έχουμε κατά νου είναι πως ο άλλος όταν γίνεται ο καθρέφτης μας, με ή χωρίς τη θέλησή του, μόνο καλό μπορεί να μας κάνει, αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αποδεχτεί το συναίσθημα που μας δίνει αυτό το καθρέφτισμα, το αξιολογήσουμε και το τοποθετήσουμε στην πραγματική, ρεαλιστική του διάσταση.
Πολλές φορές ένας γονιός, ο φίλος, ο συγγενής, ο συνεργάτης, ο σύντροφος, το ίδιο το παιδί μας, ο ψυχοθεραπευτής, μπορεί να λειτουργήσει σαν καθρέφτης για ένα πρόβλημα που μας προβληματίζει και ενεργειακά μας μπλοκάρει και μας ταλαιπωρεί. Δε θέλουμε να το αποδεχθούμε, να διαχειριστούμε το π ω ς πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με στόχο να το αποδεχτούμε, να το παραδεχτούμε και να ασχοληθούμε ουσιαστικά μαζί του. Τι κάνουμε; Το εξωραΐζουμε για να το κάνουμε ακόμα πιο ανεκτό μήπως και καταφέρουμε να το επιλύσουμε!
Ε λοιπόν, είναι εκείνη ακριβώς η μαγική στιγμή που συνειδητοποιείς την πραγματικότητα, βλέποντας την αλήθεια κατάματα και τότε ευτυχώς για εσένα, αποφασίζεις να δράσεις. Η δράση φέρνει αντίδραση. Επίδραση. Πες το κι έτσι!
Κάποιες στιγμές, ο καθρέφτης σου θα σε νευριάσει, θα σε θυμώσει. Θα σε πεισμώσει. Μη σου πω, θα σε αγανακτήσει κιόλας. Για εκείνες τις στιγμές χρειάζεται να αναρωτηθείς, τι είναι αυτό που σε κάνει πραγματικά έξω φρενών. Αυτό που δεν τολμάς να εκφράσεις; Το ακατανίκητο συναίσθημα πως δεν μπορείς; Αυτό που θέτεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου ως εμπόδιο και δεν του επιτρέπεις να χαρεί; Να πιστέψεις μήπως σε εσένα περισσότερο για να μπορέσεις να αποτινάξεις όλα τα ενεργειακά φορτία που σε κουράζουν; Είναι ο καθρέφτης σου «καθαρός» κι απελευθερωμένος από ενεργειακές άγκυρες, ενεργειακά βαρίδια, τοξικούς ανθρώπους, ενέργειες και χειρισμούς που καθορίζουν την πορεία της ζωής σου όπως η γνώμη των άλλων, τα «πρέπει» και τα «δήθεν πρέπει» ή τα συμβατά όρια άρα και περιθώρια που υποτίθεται πως έχεις;
Μήπως σου υπενθυμίζει ο καθρέφτης σου εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου με το οποίο χρειάζεται να ασχοληθείς χωρίς καμία άλλη αναβολή;
Άλλες φορές το καθρέφτισμα θα σου δώσει αυτοπεποίθηση. Δύναμη και κουράγιο. Ζεστασιά στην καρδιά. Ενεργειακή ώθηση για να προωθήσεις καλύτερα εκείνη την επιβεβαίωση που τόσο άδικα στερείς από τον εαυτό σου. Θα σου θυμίσει πόσο όμορφο είναι να κάνεις αυτό που δονεί η δύναμη της ψυχής και του μυαλού σου αντίστοιχα!
Καμιά φορά επιστρέφουν και κάποιοι καθρέφτες του …παρελθόντος! Λίγο διαφορετικοί. Ταλαιπωρημένοι, φθαρμένοι. Δεν αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου. Αλλά και κάποιοι άλλοι, αστραφτεροί καθρέφτες που έρχονται να σου θυμίσουν πού ήσουν, πως ήσουν και πού έφτασες. Η πρόκληση με αυτούς τους καθρέφτες είναι να θυμάσαι τη δύναμη που εσύ κρύβεις αλλά και διαθέτεις μέσα σου, όπως και την άπειρη αγάπη που οφείλεις να έχεις στον εαυτό σου ώστε να μη γυρίσεις πίσω…
Η πιο σημαντική πέτρα είναι αυτή που ρίχνεις πίσω σου. Να μαθαίνεις από το παρελθόν σου. Σου ανήκει άλλωστε. Να διδάσκεσαι από αυτό και τα λάθη σου αλλά να προχωράς. Μπροστά. Μόνο μπροστά και να τολμάς. Ναι! Να τολμάς. Να φτάνεις εκεί που δεν μπορείς!!!…
Η επιλογή κάθε φορά του ανθρώπου που θα λειτουργήσει ως συνταξιδιώτης μας, ως καθρέφτης μας, γίνεται με έναν τρόπο «μαγικό», με ένα αυθόρμητο και πάνω απ’ όλα αλάνθαστο κριτήριο επιλογής, που θα εξυπηρετήσει το ταξίδι του καθενός.
Είναι η προσωπική πυξίδα και ο χάρτης για να συνεχίσεις δηλαδή το ταξίδι της πνευματικής αναζήτησης.
Η προσωπική μου εμπειρία με τους δικούς μου συνταξιδιώτες-καθρέφτες μου έδειξε έως σήμερα, με δίδαξε έως σήμερα, πως είμαι αυτή που τα περιμένει …όλα από τους ανθρώπους! Πως όσο πιο εκνευριστικός και απωθητικός ήταν ο καθρέφτης που είχα απέναντί μου, τόσο σημαντικότερο το μάθημα που κλήθηκα να πάρω. Το καρμικό και Συμπαντικό μήνυμα. Όσο πιο απαιτητικός ήταν ο καθρέφτης απέναντί μου, τόσο μεγαλύτερη η ενεργειακή και η ηθική ανταμοιβή φτάνοντας στον προορισμό μου. Εκπληρώνοντας τον στόχο μου. Την αποστολή μου. Αυτά που με θύμωναν περισσότερο ήταν κι αυτά που με αδίκησαν ή και πλήγωσαν περισσότερο, μα στην άκρη της κάθε πληγής, του κάθε ενεργειακού αποτυπώματος βρισκόταν το αντίδοτο. Ο ενεργειακός θησαυρός της επούλωσης. Η λεγόμενη ενεργειακή αποκατάσταση.
Κάποιους καθρέφτες μου τους αγαπώ λίγο παραπάνω, για την υπομονή που είχαν κι έχουν ακόμα να αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Γιατί; Διότι είναι ακόμα δίπλα μου σε καλές αλλά πολύ δύσκολες στιγμές. Διότι οι δικοί μου συνταξιδιώτες, είναι η δική μου επιλογή. Το δικό μου Κάρμα. Είναι εκεί για να μου θυμίζουν πως όλοι και όλα έχουν την αιτία της ύπαρξης τους και πως είναι δικά μου δομικά υλικά προκειμένου να καταφέρω να φτάσω στην εκάστοτε κορυφή μου, πόσο μάλλον στην σημερινή εκδοχή μου. Οφείλω πράγματι τόσα πολλά στους καθρέφτες μου. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, τους ευχαριστώ όλους. Τον καθένα ξεχωριστά. Είναι πολύτιμοι.
Με έμαθαν να ζω. Με δίδαξαν τότε, πως να απολαμβάνω τη στιγμή και να δρω στο τ ώ ρ α.
Να τολμώ να πράξω στο τώρα, με στόχο να δημιουργήσω ένα καλύτερο αύριο, δηλαδή το μέλλον μου. Με έμαθαν να δρω και να αντιδρώ. Να επιδρώ.
Μου αποκάλυψαν πολλά γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που είμαι και γι’ αυτό που επιθυμώ, που ονειρεύομαι, που οραματίζομαι και που μπορώ να γίνω. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στους καθρέφτες μου γιατί με έμαθαν να με αγαπώ περισσότερο. Με έμαθαν να δίνω χωρίς να περιμένω κανένα αντίκρισμα. Ένα τεράστιο ευχαριστώ και σε εμένα που πολεμώ το εγώ μου, για να εξακολουθώ αυτά να δίνω με πίστη, αγνή κι άδολη αγάπη. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Θεό και το Σύμπαν για όλα αυτά που κρύβω μέσα μου και θέλω να φέρω μπροστά με το Λευκό Φως της Ψυχής μου, για να τα μεταφέρω ως Γνώση και να τα μοιραστώ με όλους. Γιατί η Γνώση είναι Δύναμη. Δε θέλω να είμαι μόνο εγώ δυνατή αλλά και οι άλλοι. Για όλους αυτούς τους λόγους, πιστέψτε μπορώ να σκεφτώ και να σας αναφέρω ακόμα περισσότερους, τους ευγνωμονώ τους καθρέφτες μου. Κάθε ημέρα τους ευχαριστώ. Με προσευχή. Διαλογισμό. Από ψυχής. Με την ψυχή μου.
Πώς να μη νιώθω ευλογημένη για τους καθρέφτες μου –κι η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν πολλοί- και στην πορεία θα έρθουν κι άλλοι με το καλό, στην ζωή μου.
Ο καθρέφτης-συνταξιδιώτης, δείχνει την αλήθεια του καθενός. Δείχνει το φως, που κάποιες φορές μπορεί να είναι επιμελώς ή αδέξια κρυμμένο, αλλά δε θα χαθεί ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι. Γιατί θα με ρωτήσεις. Διότι το Λευκό Φως της Ψυχής διώχνει πάντα το Σκοτάδι. Είναι η Αλήθεια!
Παρατήρησε ακόμα πιο προσεκτικά τον καθρέφτη σου. Εκπέμπει την δική του αλλά και την δική σου αλήθεια. Αντίκρισέ τον κατάματα, μόνο έτσι πρέπει, γιατί έχει πολλά να σου πει και να σου αποκαλύψει. Αγκάλιασε τρυφερά τη συμβουλή του και πάρε τα δώρα που σου προσφέρει απλόχερα. Εκεί βρίσκεται η αλήθεια σου!
Εύχομαι σε όλους, τον καθένα σας ξεχωριστά, με άπειρη εκτίμηση, σεβασμό, αγάπη, και φυσικά όλη μου τη θετική ενέργεια: άπειρα, αληθινά, φωτεινά καθρεφτίσματα! Λουστείτε με το Λευκό Φως της Ψυχής σας και θα δείτε πως θα γελάσετε ακόμα πιο πλατιά και γενναιόδωρα…
