Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι πίσω από κάθε φόβο σου μπορεί να κρύβεται ένας πολύτιμος  θησαυρός; Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί φοβάσαι; Μήπως οι φόβοι σου έχουν κάτι να σου πουν και να σου διδάξουν για τις ανασφάλειες σου; Μήπως κάθε φορά που φοβάσαι, χάνεις ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου; Μήπως ο φόβος σε κάνει ένα τοσοδούλι ανθρωπάκι;

Τι είναι άραγε ο φόβος και ποιος είναι ο θησαυρός που κρύβεται μέσα του επιμελώς;

Ο φόβος είναι οι οδύνες της γέννας. Είναι το τίμημα της γένεσης, της γέννησης και της δημιουργίας. Είναι το διάφανο πέπλο της έμπνευσης. Μόνο μέσα από το φόβο γεννιέται η καινούρια εκδοχή του εαυτού σου. Κάθε φορά που θέλεις, ονειρεύεσαι, προσπαθείς επιτέλους να ξεκινήσεις κάτι …φοβάσαι!!! Φοβάσαι αν θα καταφέρεις. Φοβάσαι εσένα και το άγνωστο αποτέλεσμα που θα φέρει η προσπάθεια σου. Κάθε φορά που βάζεις έναν στόχο, αυτόματα σκέπτεσαι την αποτυχία. Φοβάσαι πως δεν θα τα καταφέρεις τελικά. Πως θα αποτύχεις στο τέλος. Κάθε φορά που επιθυμείς να εκπληρώσεις ένα όνειρο, φοβάσαι πως αυτό δεν θα βγει ποτέ αληθινό. Όταν έχεις μια νέα, φρέσκια, άκρως δημιουργική ιδέα φοβάσαι να την ξεστομίσεις ακόμα γιατί φοβάσαι τις αντιδράσεις των άλλων πρώτα! Μήπως σε χαρακτηρίσουν έως και τρελό και μόνο που τη σκέφτηκες. Πως δεν γίνονται αυτά που σκέφτηκες ή ακόμα χειρότερα πως δεν είσαι σε θέση να τα καταφέρεις. Γι’ αυτό και δε τη λες ποτέ κρατώντας τη ως το δικό σου πολύτιμο διαμάντι σαν σκέψη, σαν πολύτιμο φυλακτό. Κι αν νιώσεις την ανάγκη να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, φοβάσαι ότι θα σε παρεξηγήσουν για μία ακόμη φορά, ακόμα χειρότερα πως αυτά δεν θα βρουν την τιμημένη ανταπόκριση, τη πορεία που τους αξίζει. Φοβάσαι να είσαι αυθόρμητος. Να είσαι …εσύ, ο εαυτός σου. Φοβάσαι ακόμη και να χαρείς, να γελάσεις, μήπως και σου βγει σε κακό… αν το αντιληφθούν οι άλλοι….

Αναρωτιέμαι όμως, τι κερδίζεις εσύ απ’ όλο αυτό το καθημερινό σκηνικό της ζωής σου; Αυτό που εσύ θέτεις αρχικά ως εμπόδιο και με άνεση αφήνεις και τους άλλους, ναι, γιατί εσύ τους το επιτρέπεις τόσο απλά; Κάθε φορά που φοβάσαι, πιστεύω πως μια χαρά, απομακρύνεσαι από όνειρα, από επιθυμίες, θετικές σκέψεις, από γενναιόδωρα κι αυθόρμητα χαμόγελα, από πολλές χαρές της ζωής! Αποδυναμώνεσαι ενεργειακά.  Δημιουργείς ασυναίσθητα ενεργειακή διαρροή της ίδιας της δημιουργικής σου δύναμης και σιγά-σιγά παραιτείσαι: από την ίδια τη ζωή!!!

Μένεις εκεί στάσιμος, αδρανής, ακίνητος, μισός άνθρωπος, ενεργειακώς αποδυναμωμένος και στερημένος απ’ όλα όσα θα ήθελες να κάνεις και ναι, απ’ όλα όσα θα μπορούσες να κάνεις. Ακρωτηριασμένος από τον αόρατο εχθρό σου, από τον εαυτό σου που σε κάνει να πιστεύεις πως είσαι …ανήμπορος. Έχοντας χάσει σταδιακά, σαδιστικά αργά, σημαντικά κομμάτια του εαυτού σου, μεταμορφώνεσαι σε έναν όλο και πιο αποδυναμωμένο και ασήμαντο άνθρωπο, κρατώντας μόνο τόσο λίγο από την ποιότητα της στόφας σου. Του δικού σου υλικού. Και τώρα; Τώρα έτσι τόσο μικρός που έγινες, μπορείς να έχεις θυμό, οργή, να ζηλέψεις, να φθονήσεις, ακόμα και να μισήσεις, να κατακρίνεις όλους όσοι πέτυχαν και τα κατάφεραν.. Δεν αντέχεις να βλέπεις ανθρώπους να προχωρούν, είτε μόνοι τους είτε με τους ιδανικούς συνταξιδιώτες τους μαζί. Δεν αντέχεις να βλέπεις άλλους να ξεφεύγουν από τα σκοτάδια της απομόνωσης, να ανάβουν το φως και ακόμα χειρότερα να λούζονται κυριολεκτικά μέσα σε αυτό!!! Δεν αντέχεις όλους αυτούς που καταφέρνουν να αγαπούν πρώτα τον εαυτό τους, να χαίρονται, οι άλλοι να τους αποδέχονται, να τους θαυμάζουν κι αυτοί τόσο απλά να μπορούν να δημιουργούν. Δεν αντέχεις την καλοσύνη αυτών των ανθρώπων. Έλεος πια λες στον εαυτό σου με αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους. Δεν αντέχεις, υποφέρεις να βλέπεις την παιδιάστικη αθωότητα μες τα μάτια τους. Γιατί εσύ παρέμεινες έξω από όλα αυτά! Έμεινες εγκλωβισμένος στο δικό σου μικρόκοσμο. Εγκατέλειψες μονομιάς  όλα σου τα όνειρα και συνέχισες απλά να υπάρχεις! Νομίζεις όμως ότι ζεις; Μα όταν βλέπεις τη δική σου ζωή να χάνεται, την αληθινή ζωή στα μάτια των άλλων, τότε πραγματικά κατανοώ το κομβικό σημείο, το φρικτό εκείνο σημείο που σε κάνει να  ξεβολεύεσαι και πραγματικά δεν αντέχεις …εσένα!!!  Είναι εκείνο ακριβώς το σημείο που παίζονται τα δράματα με τον ίδιο σου τον εαυτό που εσύ του επέτρεψες να γίνει όλο αυτό το κακό. Η εντελώς λανθασμένη πορεία που πήρες στη ζωή σου.

Δεν αντέχεις την αλήθεια, γιατί σου αποκαλύπτει το ψέμα που ζεις. Και το ψέμα αυτό είναι οι δικές σου ανασφάλειες που έγιναν φόβοι σου… Φόβοι μεγάλοι και μικροί για καταστάσεις που ίσως συμβούν, ενδεχόμενα έως και πιθανά σενάρια, αρνητικές σκέψεις και δηλώσεις, φαντάσματα και έργα του μυαλού σου. Φοβάσαι. Γενικότερα και ειδικότερα! Φοβάσαι κάτι που δεν υπάρχει, κάτι που δε θα μάθεις ποτέ αν θα μπορούσε να υπάρξει. Μάντεψε τώρα! Ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψεις τον θησαυρό που κρύβεται μέσα στους φόβους σου είναι να μάθεις να κολυμπάς μέσα του. Να αφήνεις τα χνάρια σου σε αυτόν γιατί προσπαθείς να τον δαμάσεις. Ναι, να μάθεις  να τον ζεις σε όλη του την ένταση και να τον νιώθεις σε κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Σήκω όρθιος με το ηθικό σου ανάστημα και στάσου απέναντι στον φόβο σου. Συστηθείτε επιτέλους! Γνώρισέ τον! Αγκάλιασε τον. Άφησε τον να σε κυριέψει. Να σε φλερτάρει. Να σε γοητεύσει. Άφησε τον να σε ταρακουνήσει, να σου ξεριζώσει όλη τη σιγουριά που κρύβεις, όλη την ασφάλεια που σε κρατά εκεί δεμένο σαν άγκυρα, που δε σε αφήνει να ανέβεις ποτέ στην επιφάνεια.

Μη μένεις μια ζωή εκεί κάτι πεσμένος!, αρνούμενος να δεις ότι έχει και πιο πάνω να ανέβεις. Μην κοιτάς μόνο δήθεν περίλυπα τους από κάτω. Έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου. Κάνε αυτό που φοβάσαι. Σκάψε βαθιά μέσα σου και ανακάλυψε τον θησαυρό σου, αυτό που κρύβεις μέσα σου. Γιατί εκεί μέσα, κάτω από το φόβο σου, πίσω από εκείνη τη φωνή που σου λέει όχι, εσύ δεν μπορείς, εσύ δεν είσαι άξιος, ποιος νομίζεις ότι είσαι, μην τολμάς, σκέψου τι θα πουν οι άλλοι, κι αν αποτύχεις; Είναι πίσω από τη φωνή που σε γεμίζει απωθημένα και ενοχές. Είναι η δική σου άγκυρα, το δικό σου βαρίδιο, αυτό που σου στερεί τη δύναμη σου. Που σου παίρνει τη δύναμη, την εμπιστοσύνη, την αυτοπεποίθηση, τη χαρά της δημιουργίας. Που σου κρύβει το μεγαλείο της ψυχής σου. Μα ναι, μπορείς, αληθινά μπορείς! Σώπασε αυτές τις εσωτερικές φωνές που τόσο απλά σου κόβουν τα φτερά σου. Αυτές  είναι οι φωνές που κατασκευάζουν τους φόβους σου. Και ΔΕΣ ποιος πραγματικά είσαι, ποιος αληθινά είσαι πίσω από τον ρόλο που παίζεις καθημερινά. Αρκεί να πιστέψεις. Πίστεψε ότι μπορείς, βάλε την ανασφάλεια στην άκρη και ύστερα αφέσου να δεις. Με τα πνευματικά σου μάτια. Και δες ψάχνοντας μέσα σου. Θα βρεις ταλέντα και δημιουργικές ικανότητες. Θα τα βρεις πίσω από αυτά που φοβόσουν να κάνεις, θα τα βρεις σε όλα όσα σου γεμίζουν την ψυχή, σε όλα όσα σου δίνουν χαρά. Θα βρεις τη χαρά. Η χαρά που θα νοιώσεις θα σου δείχνει το δρόμο. Είναι το σημάδι που πρέπει να ακολουθήσεις. Πρώτα απ’ όλα μη φοβάσαι ό,τι γεμίζει την ψυχή σου με γνήσια χαρά και παιδικό ενθουσιασμό. Δες με άλλο μάτι το φόβο. Ο φόβος είναι ανακάλυψη, αποκάλυψη και δημιουργία! Είναι η πυξίδα που σου δείχνει πού να ψάξεις. Είναι το εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσεις για να φτάσεις στην πηγή και να πιεις επιτέλους νερό. Είναι εκείνο το πέπλο που πρέπει τόσο απλά να βγάλεις για να αποκαλύψεις το πρόσωπό σου και να βρεις τον εαυτό σου. Μη φοβάσαι το φόβο. Αφέσου σε αυτόν. Γνώρισέ τον κι αγάπησέ τον. Άλλωστε «μέσα στην αγάπη διαλύονται όλα». Κι αν ο φόβος σε ακινητοποιεί, η αληθινή αγάπη που αλλάζει το κάρμα σου τα διαλύει, τα επαναπροσδιορίζει και τα ενεργοποιεί!